آنچه در این مقاله خواهید خواند
خرونرو ؛ قله‌ای چالش‌برانگیز در مرز جنگل و کویر
قله خرونرو با ارتفاع تقریبی ۳۶۲۰ متر، یکی از بلندترین و فنی‌ترین قله‌های رشته کوه البرز شرقی است که در مرز بین استان‌های مازندران و سمنان قرار دارد. این قله با چشم‌اندازهای بی‌نظیر و طبیعت بکر خود، مقصدی جذاب برای کوهنوردان حرفه‌ای و علاقه‌مندان به طبیعت‌گردی به شمار می‌رود. خرونرو که به دلیل مسیرهای فنی و صخره‌ای خود، تجربه کوهنوردی در کوه‌های آلپ را تداعی می‌کند، بهشتی برای ماجراجویان است. این مقاله از آوای طبیعت، راهنمایی کامل برای آشنایی و صعود به این قله زیبا است.
جغرافیای خارق‌العاده و ویژگی‌های منحصربه‌فرد خرونرو
قله خرونرو در غرب یک خط‌الرأس بسیار طولانی، تیغه‌ای و خشن قرار گرفته است. این خط‌الرأس که از شمال شرقی به جنوب غربی کشیده شده، در مرز استان‌های سمنان و مازندران واقع است. در دامنه‌های شمالی این قله و خط‌الرأس، جنگل‌های انبوه هیرکانی لطافت و زیبایی بسیاری به این منطقه بخشیده‌اند. این خط‌الرأس از سمت شرق و از حدود جاده شهمیرزاد به ساری شروع شده و با گذر از گردنه اپرت، در نهایت به بلندترین نقطه خود، یعنی قله خرونرو می‌رسد و در نزدیکی جاده فیروزکوه خاتمه می‌یابد. چندین قله و دیواره بلند از جمله قله و دیواره زرجو، قله کیجاقلعه و قله چهل دختر بر روی این خط‌الرأس قرار دارند که بر ابهت و جذابیت منطقه افزوده‌اند.
این منطقه از نظر زیست‌محیطی جزو مناطق حفاظت‌شده محسوب می‌شود که این امر بر اهمیت و ضرورت حفظ اکوسیستم آن می‌افزاید. از فراز قله خرونرو، مناظر بسیار زیبایی از استان‌های سمنان و مازندران قابل مشاهده است. همچنین، قله‌های نیزوا، قدمگاه، اتابک و سرخنی از بلندای این قله، ابهت خاصی دارند. این منطقه از نظر تنوع گیاهی و جانوری بسیار غنی بوده و حیواناتی از قبیل گراز، کبک، روباه، گرگ، تشی، خرس، پلنگ و کل و بز در آن زندگی می‌کنند.
نکته مهم در مورد این کوه، تفاوت مسیرهای صعود در فصول مختلف است. در فصول گرم سال، صعود به قله بدون نیاز به ابزار فنی خاصی امکان‌پذیر است، اما در زمستان، شرایط کاملاً تغییر می‌کند. بارش سنگین برف، وجود یخ و مسیرهای لغزنده، صعود را بسیار چالش‌برانگیز کرده و به تجهیزات فنی کامل و تجربه کافی نیاز دارد. صعود از طریق خط‌الرأس در زمستان به عنوان یک برنامه شاخص و فنی شناخته می‌شود و تنها برای کوهنوردان باتجربه مناسب است.
وجه تسمیه و تاریخچه نام‌گذاری
بر اساس بررسی‌های محلی، نام این قله از دو واژه “خرو” و “نرو” تشکیل شده است. “خرو” در گویش محلی به معنای چشمه کم‌آب و “نرو” به معنای چشمه پرآب است. این نام‌گذاری احتمالاً به وجود چشمه‌هایی با دبی متفاوت در ارتفاعات مختلف این کوه اشاره دارد. در ضلع شمالی قله و در ارتفاع حدود ۲۵۰ متر پایین‌تر، چشمه پرآب خرو قرار دارد که در نزدیکی آن نیز گوسفندسرای خرو وجود دارد.
در اطراف این قله، روستاهای بسیاری قرار دارند که برخی از آن‌ها مبدأ صعود به قله هستند:
- ضلع شمال: روستاهای سنگده، فلورد، دهمیان، انارم و ورپی
- ضلع غرب: روستای برنت
- ضلع جنوب: روستاهای کنگلو و آریم
مسیرهای صعود به قله خرونرو
سه مسیر اصلی برای صعود به قله خرونرو وجود دارد:
- مسیر شمال شرقی (از روستای سنگده): این مسیر که زیباترین و محبوب‌ترین راه صعود به شمار می‌رود، از روستای سنگده آغاز می‌شود. این مسیر از جنگل‌های سنگده و مرسی‌سی و همچنین از کنار چشمه تلار عبور می‌کند.
- مسیر شمال غربی (از روستای ورپی): این مسیر صعود از روستای ورپی آغاز می‌شود و شامل پیمایش جنگل ورپی و گذر از شیب‌های بسیار تند از میان صخره‌ها و دیواره‌ها است. برای دسترسی به این مسیر، از میدان پل سفید در جاده فیروزکوه به سمت شرق رفته و در میدان روستای فلورد، مسیر سمت راست را به سمت روستاهای انارم، ورپی و برنت ادامه دهید. پس از عبور از روستای ورپی، با حدود یک کیلومتر ادامه مسیر در جاده خاکی، به پارکینگ کوهنوردان و جنگلبانی ورپی می‌رسید. صعود از این مسیر به‌طور متوسط ۱۳ تا ۱۴ ساعت به طول می‌انجامد و دارای پاکوب مشخصی است که در قسمت‌هایی بسیار پرشیب، ریزشی و دست‌به‌سنگ است. رعایت دقیق پاکوب الزامی است، زیرا خروج از آن بسیار خطرناک است.
- مسیر جنوبی (از روستای کنگلو یا آریم): این مسیر از روستای کنگلو یا آریم و دشت تارو آغاز می‌شود. مسیر جنوبی و مسیر شمال شرقی در گردنه زرجو در ضلع شرقی قله به هم می‌رسند.
لازم به ذکر است که چشمه پرآب خرو در مسیر صعود اصلی قرار ندارد و حدود ۳۰ دقیقه با مسیر فاصله دارد، بنابراین همراه داشتن آب کافی در این مسیرها ضروری است.
درجه سختی صعود و چالش‌های پیش‌رو
صعود به قله خرونرو، برنامه‌ای سنگین و پرچالش محسوب می‌شود. ارتفاع پای صعود حدود ۱۴۰۰ متر است و کوهنوردان باید حدود ۲۲۰۰ متر ارتفاع را تا قله افزایش دهند. مسافت رفت و برگشت نیز بیش از ۲۰ کیلومتر است. از این رو، این قله در رده کوه‌های با سختی متوسط به بالا قرار می‌گیرد. اگر بخواهیم با قلل شناخته‌شده تهران مقایسه کنیم، می‌توان درجه سختی آن را مشابه قله شاه‌نشین در نظر گرفت.
در فصول گرم، صعود به این قله عملاً بدون کار فنی خاصی امکان‌پذیر است، اما در فصول سرد و برفی، این منطقه بسیار پرچالش می‌شود. در زمستان، بارش برف عمیق و یخ‌زدگی، صعود را بسیار دشوار و پرمخاطره می‌کند و به تجهیزاتی مانند کرامپون، تبر یخ و طناب نیاز است.
نکته مهم دیگر، احتمال گم شدن در مسیر است. مسیرهای خرونرو به دلیل پیچیدگی‌های طبیعی، به‌ویژه در شرایط جوی نامناسب، می‌تواند کوهنوردان را به سمت پرتگاه‌ها و مناطق خطرناک هدایت کند. بنابراین، همراه داشتن راهنمای محلی باتجربه یا فایل GPS دقیق برای مسیریابی، کاملاً ضروری است.
نکات مهم برای یک صعود ایمن و موفق
برای یک صعود ایمن و لذت‌بخش، رعایت نکات زیر ضروری است:
- فصل مناسب صعود: اواخر بهار تا اوایل پاییز مناسب‌ترین زمان برای صعود به خرونرو است، زیرا شرایط آب‌وهوایی پایدارتر و مسیرها ایمن‌تر هستند.
- تجهیزات ضروری: همراه داشتن تجهیزات کامل کوهنوردی شامل لباس مناسب، کفش کوهنوردی، باتوم، کوله پشتی، آب و غذای کافی، چراغ پیشانی، کیت کمک‌های اولیه و امکانات شب‌مانی و پخت‌وپز برای صعود دو روزه الزامی است.
- مجوز: اخذ مجوز از اداره منابع طبیعی، به‌ویژه برای صعود در مناطق حفاظت‌شده، الزامی است.
- راهنما و مسیریابی: همان‌طور که گفته شد، همراهی با یک راهنمای محلی باتجربه یا داشتن فایل GPS دقیق و درست برای جلوگیری از گم شدن در مسیر، اکیداً توصیه می‌شود.
- حفاظت از محیط زیست: صعود به قله خرونرو، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی از طبیعت بکر ایران است. کوهنوردان باید با رعایت کامل اصول محیط زیستی، از جمله جمع‌آوری زباله‌های خود و عدم آسیب رساندن به پوشش گیاهی، به حفظ این زیبایی کمک کنند.
کلام آخر
صعود به قله جذاب و زیبای خرونرو، در فصل مناسب این صعود لذت‌های زیادی را برای شما به همراه خواهد داشت. کوهنوردی کردن در منطقه‌ای بکر با مناظر بسیار زیبا در کنار خط‌الرأس فنی و نمای صخره‌ای کوه‌های روی خط‌الرأس، شما را به وجد خواهد آورد. این مقاله از آوای طبیعت، به بررسی کامل قله خرونرو اختصاص داده شد. لطفاً نظرات خود را پیرامون این منطقه در بخش نظرات با ما در میان بگذارید. آوای طبیعت رسانه ماجراجویی و کوهنوردی ایران.
